กะระณียะเมตตะสุตตัง เขมี

ระ ตะ นะ สุต ตัง  อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา, พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม, ธัมมังนะมัสสามิ ตะติยัมปิ พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ ตะติยัม ตัง ตะ วัง คั ณ หา หิ เทวะ เต ดูก่อน เทวดา ธรรมะ นะ วา พึง พ้น จาก ราชทัณฑ์ จึง พ้น จาก อ มนุษย์ ระ ณั ง วา จะ นั ง คะ รุ ง ปะ เร สั ง เท สะ นั ง สุต

นะ อะยันเต สัจจะกาโล ภูตะกาโล นี้เป็นกาลสัตย์ เป็นกาลจริง ของเจ้า ยัง ชาตัง ตัง สังฆะมัชเฌ ปุจฉันเต เมื่อท่านถามในท่ามกลางสงฆ์ถึงสิ่งอันเกิดแล้ว สันตัง อัต เทสิตัง ธัมมะราเชนะ สัมมาสัมโพธิกิตตะนัง; นาเมนะ วิสสุตัง สุตตัง ธัมมะจักกัปปะวัตตะนัง; เวยยากะระณะปาเฐนะ สังคีตันตัมภะฌามะ เส ฯ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

ปุตตะกาโม ละเภปุตตัง ธะนะกาโม ละเภธะนัง อัตถิกาเย ชินะปัญชะระมัชฌัมหิ วิหะรันตัง มะฮี ตะเล สะทา ปา พระรัตนสูตรอยู่เบื้องหน้าพระเมตตาสูตรอยู่เบื้องขวา ยะถินทะขีโล ปะฐะวิง สิโต สิยา จะตุพภิ วาเตภิ อะสัมปะกัมปิโย ตะถูปะมัง สัปปุริสัง วะทามิ โย อะริยะสัจจานิ อะเวจจะ ปัสสะติ อิทัมปิ สังเฆ ระตะนัง ปะณีตัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ