ประเสริฐ ณ นคร สารนิพนธ์ ประเสริฐ ณ นคร กรุงเทพฯ 2541 หน้า 74-81 Creative Commons License ชื่อเรื่อง ที่มาของอักษรไทยล้านนาและไทลื้อ ชื่อหนังสือ สารนิพนธ์ ประเสริฐ
ชาวไทลื้อ อ เชียงม่วน จ พะเยา ชาติพันธุ์ที่อพยพถิ่นฐานทำกินมาจากสิบสองปันนา ประเทศจีน ซึ่งยังคงรักษาวิถีชีวิตแห่งความเป็นไทลื้อดังเดิมไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ถูกถ่ายทอดเรื่องราว ๘) ไทยลื้อ ๙) ผู้อพยพเชื้อสายไทยจากจังหวัดเกาะกงกัมพูชา (๖-xxxx-
มิ้นท์ นวินดา ลื่อ, น ลูกของเหลน ลื้อ ๑, น ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา ลื้อ ๒, ส คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒ – ลักษณะเด่นของภาษาไทลื้อ คือ การเปลี่ยนแปลงเสียงสระภายในคำโดยการเปลี่ยนระดับของลิ้น – เสียงบางเสียงจะแตกต่างไปจากภาษาไทยวน เช่น สระเอีย เป็น เอ เช่น เมีย เป็น เม สระอัว เป็น โอ เช่น ผัว
